«بدن‌های آشفته» افغان‌ها در نمایشگاهی در هامبورگ

جشنواره ای در شهر هامبورگ آلمان با موضوعات «نژاد پرستی، مهاجرت و ادغام» برگزار شد که بخشی از آن نمایشگاه آثار نقاشی است. در گوشه ای از این نمایشگاه در کنار اثرهای شماری از نقاشان معروف آلمانی، چند تابلوی نقاشی به چشم می خورد که در آنها دست‌ها و پاهای جدا شده از بدن به تصویر کشیده شده است. بینندگان در نگاه نخست با دیدن این تابلوها کنجکاو می شوند تا که بدانند چرا این دست ها و پاها جدا از بدن هستند و نقاش خواسته است با این کار چه پیامی را برساند.

 بیننده با اندکی تآمل درمی یابد که در این اثرهای نقاشی شده پیامدهای جنگ افغانستان بازتاب یافته است. جنگ طولانی که در آن ده ها هزار تن کشته و زخمی شده اند و هزاران تن اعضای بدن شان را از دست داده اند. جنگی که هنوز هم ادامه دارد و هر روزه قربانی می گیرید. این اثرهای نقاشی آفریده های لیلا موسوی نقاش مهاجر افغان اند.  زنی که از همین جنگ فرار کرده است و در اواخر سال ۲۰۱۵ با همسرش به آلمان پناه آورده است.

لیلا مانند هزاران مهاجر دیگر افغان طعم تلخ مهاجرت را چشیده است و سختی های این راه دشوار را نیز تجربه کرده است. او می گوید که بیش از چهل اثر نقاشی دارد و «بدن های آشفته» مجموعه جدید آفریده های هنری او است.

او در توضیح این مجموعه گفت: «بدن های آشفته اشاره می کند به انسان های که به سادگی بدن شان آشفته می شود، یعنی اعضای بدن خود را در انفجار ماین ها از دست می دهند، یا هم در حملات انتحاری تکه تکه می شوند.»

 این نقاش مهاجر افغان که خود پیامدهای جنگ را از نزدیک شاهد بوده است، اما خواندن گزارشی در باره معلولان و معیوبان برایش بیشتر تکان دهنده بوده و او را به خلق چنین مجموعه ای وادار ساخته است.

خانم موسوی در این باره گفت: «در این مقاله آمده بود که دو میلیون انسان در افغانستان دست، پا، چشم و یا دیگر اعضای بدن شان را از دست داده اند. این آمار برای من تکان دهنده بود و هشت ماه می شود که این مجموعه نقاشی ها را آغاز کرده ام و ادامه خواهم داد.»

او می افزاید که هرچند تلاش می کند تا روی موضوعات دیگر تمرکز کند، اما عناصری چون مهاجرت و زن بودن در اثرهایش برجسته تر اند: «هرقدر بخواهم روی موضوعات دیگر تمرکز کنم، نشانه های مهاجرت و زن بودن در کار هایم دیده می شوند.»

خانم موسوی با همسرش نیما لطیفی که فلم ساز است، توانسته اند از طریق فعالیت های هنری در مدت نسبتاَ کوتاهی به جامعه آلمان ادغام شوند. آنها در دانشگاه هنرهای شهر هامبورگ آلمان در رشته هنرهای زیبا و فیلمسازی درس می خوانند. او تا کنون دو نمایشگاه انفرادی و هشت نمایشگاه مشترک با دیگر نقاشان در دانشگاه هامبورگ و برخی از شهر های دیگر آلمان داشته است و در هر نمایشگاه اثرهای تازه را به نمایش گذاشته است.